In vele soorten zijn ze daar,
De meningen zij verdeeld,
Wanneer het gepast is,
Ze te benutten
Veertien was ze,
Toen pa oreerde,
Lellebel,
En weet het aan de pubertijd,
En of je wel eens nadacht
De jaren zijn versteken,
Gelukkig geen spat veranderd,
Derden zeggen lellebel,
Op jouw leeftijd
Nou ja, pas veertig en nog niet wijs
Gezegend zijt gij,
Oh, deerne in minuscule kledij,
Galoppeert door de velden,
Wappert door de wind,
Geen manspersoon te vinden,
Die dat niet lekker vindt.
Op zoek naar de kern,
Een zoektocht naar de kern,
Eieren zoeken,
Je ei zoeken,
Je ei kwijtraken,
Opgelucht schoon schip maken,
Optuigen,
Sail away…
Ik zie niet,
Ik zie de zon niet,
Diep van binnen,
Ken ik het gevoel,
De stralen van geluk,
Nu ontkent,
Door niet te zijn,
Wie ik ben,
Of zou moeten zijn…
Geëngageerd ben ik niet,
Nu niet,
De ene dag loopt over in de volgende en de volgende,
Het zal me een rotzorg zijn of de wereld groot of klein naar de ratsmodee gaat,
Treurig word ik wel als ik tegen middernacht erachter kom,
Dat ik net mij laatste sigaret in de brand heb gestoken,
En de volgende ochtend mijn ritueel; koffie met sigaret, niet uit kan voeren.
Gelijk de golven,
Kabbelen we voort,
Soms eb, dan weer vloed,
Na zoveel jaren begint het door te dringen,
Het gewicht neemt toe,
De ogen worden minder,
De botten wat strammer,
Af en toe een grijze haar,
Je moet er aan geloven,
Je bent nu vijftig jaar,
Maar het overwegen van een “complete make-over”
Kan aan jou voorbij gaan want,
Jouw lach is nog steeds dezelfde,
Je bent nog steeds een wonder der natuur,
Ja, een wandelend monument,
Lees dit maar goed en wees een echte vent,
Breng een toost uit op het leven,
En doe maar een lekker maf,
Wat de toekomst ook brengen moge,
Je eindigt zeker in je graf…
Ik zuig stof,
Gelukkig ben ik,
Met mijn mini stofzuiger,
Want ik zuig,
Zonder kan in niet,
Zuigen kan ik niet zonder,
Een stofzuigen ben ik,
Ik zuig,
Ik zuig stof,
Zonder kan ik niet,
Zonder stof kan ik niet,
Stof ben ik,
Ik ben stof,
Zonder stof kan ik niet,
Zonder stof ben ik vergaan.
Gesmoord geboren,
De jeugd verloren,
Dankzij de genen,
Nee, niet diegenen,
Ook zelf had ik de hand,
In het gaandeweg verliezen,
Verkeerde gewoonten aangenomen,
Denkende niets te zijn,
Ja, ik kreeg mij wel klein!
Vaak niet begrepen,
Opvoeding wat benepen,
Maar ook nu naar veertig jaar,
Is de angst nog steeds daar,
Van het voetstuk te geraken,
Ik hoor het ding al kraken!
Goh, wat zie jij er nog kek uit,
Gelijk een wonder der natuur,
Ja, een lekker ding,
Werp die lasten over je schouder,
En laat je dromen nu maar komen,
Denk bij jezelf,
IK WIN
Zij wist niet,
Dat de verandering,
Die zij voelde,
Ergens op leek,
Het voelen kon zij echter niet thuisbrengen,
Ze wist wel,
Dat er sinds enige tijd,
Een paar snorharen groeide,
En ook had zij enorme jeuk bij haar staartbeentje,
Haar woorden werden soms vervormd,
Tot een katachtig geschreeuw,
Ze wist dat ze niet meer paste in dit leven,
Haar geboortedag naderde,
Ze zag het met lede ogen aan,
Het feest,
Welke zij had voorbereid,
Werd een loden last,
De grote dag werd een kater,
Die zij na haar metamorfose,
Op het dak doorbracht.
Op die ochtend,
Vierenveertig jaar terug,
Leek het lente,
Nee, het was lente,
En omdat er een bijzonder kindje geboren werd,
Scheen de zon,
Zijn moeder vond hem een Jezus,
Ze noemde hem toch maar René,
Al was het geen onbevlekte ontvangenis,
Trots was ze op haar zoon,
Ze voelde zich een soort Maria,
Haar Jozef liet nog even op hem wachten,
Hoewel René niet altijd even werd gewaardeerd,
Was het een soort Jezus, een pionier,
En ging zijn eigen weg,
Soms,
Naïef,
Tegen beter weten in,
En hij gaf,
Veel…
Als god liefde is,
Dan is René liefde op weg naar verlichting…
Van luier tot tangaslip,
Van piesen op een potje tot je eerste wip,
Leren lopen, vallen, opstaan,
Met wind tegen leren omgaan,
Van godvrezend tot atheïst,
Van tangaslip tot luier,
Het verval kent geen genade,
Het is niet zwart of wit,
Het is grijs waar het hem in zit,
Al is de treurnis nog zo groot,
Een ding is zeker,
Van leven ga je dood.