Als een meubelstuk zit ik…
In een interieur,
Gehuld in rook,
Doordrenkt met kostbaar vocht,
Gevuld met verhalen,
En,
Oeverloos gezwam,
Overstemd door muzikale golven,
En,
Scheurende gitaren,
Als een meubelstuk lig ik…
Temidden van gonzende geluiden,
Welke ik niet kan duiden,
Als een meubelstuk lig ik…

Geachte menigte…
Gelijkgestemden…
Ik zie u,
U zie ik als gelijke,
Ik verhef mij niet,
Ik verhef mijn stem niet,
Gelijk ook u uw stem niet verheffen moet,
Als gelijken strijden wij,
Helaas is er wellicht iemand in uw midden,
Die zich verheft,
Het verheffen doet geen pijn,
Maar snijdt door de ziel van voormalig gelijkgestemden,
Waarna de dissonant zich weer versmelt met het gepeupel,
Zijn sporen achterlatend op het bloedend hart,
To be be or not to be, that’s the question.

Ben ik een hond,
De enigste leuke hond is een dode hond,
toch?
Des te slechter behandeld,
Hoe dankbaarder je bent,
En maar blijven hangen,
Bedelen…
Aandacht vragen,
De trukendoos open,
Soms wordt er gehoor gegeven,
Ben ik dankbaar,
Kwispel ik met mijn virtuele staart,
Kwijl, dweil,
Ik ben de reïncarnatie van een hond,
Een dode hond.

Nu op Alcatraz,
Probeer ik keer op keer,
De tralies van het bestaan,
Te smelten,
Ik weet dat deze wurgende greep,
Water naar de zee doet dragen,
Vergeefs haal ik adem,
Krijg geen lucht,
Het loopt op een debacle uit,
Ik wil op de vlucht.

De muziek in mij,
Is sterk verbonden,
Met het lot,
Van geknevelde balen gras,
Met touwen snijdend en,
Krap om het bij een te houden,
Wanneer begint de auditie,
Van het concert,
Het hemelse genot,
De muziek in mij,
Met verstikkende touwen gebonden.

De gesponnen draad,
Vervolgt een eindeloze weg,
Je breit wat voort,
Je laat wat steekjes vallen,
Een recht,
Een averecht,
Je spint,
Je ploetert,
Spartelt,
De gesponnen draad is eindeloos,
Een eindeloos traject,
Je raakt de tel kwijt,
Een recht,
Een averecht,
Het afgeronde traject,
Met wat haken, ogen,
Een recht,
Een averecht,
Afhechten,
Met de horizon in zicht,
Wachtend op zonsondergang.